woensdag 31 december 2014

Evaluatie

Eerlijk gezegd houd ik niet zo van evaluaties. Tegenwoordig moet je al een evaluatieformulier invullen als je van een openbaar toilet komt. En verder na iedere workshop, studiedag, schooljaar, enz. Slaat een beetje door en ik ga liever meteen naar huis of verder zonder evaluatie. Maar vandaag valt er niet helemaal aan te ontkomen.
Ik had dit jaar, het gedenkwaardige jaar en het jaar onzes Heeren 2014, liever overgeslagen, in bepaald opzicht. Maar dat kan zelfs in sprookjes niet. En sneller reizen dan de tijd om daardoor van 2013 in 2015 terecht te komen, dat zit er voorlopig ook nog niet in.
Dan maar zegeningen tellen en niet teveel somberen. Ik leef nog.... heb vanmorgen 80 oliebollen gebakken en zet de traditie dus gewoon voort. Alsof het leven gewoon doorgaat.
En vanavond toch met dankbaarheid in de kerk en denken aan degenen die ons zijn ontvallen in het afgelopen jaar. Volgend jaar zou ik (of jij) ook op dat lijstje kunnen staan. Zo pluk ik de dag en tegelijkertijd gedenk ik te sterven. Ik wens je voor nu en later een zalig uiteinde en veel heil en zegen voor de tijd die ons nog rest. En we bidden en hopen dat die niet al te kort zal zijn.

dinsdag 23 december 2014

Slokdarmloze kerst

En als je dan de bedragen ziet, dan weet je weer waarom je verzekerd bent. Zonder zorgverzekering zou je al snel door je spaarcentjes heen zijn. 50.000 euro heb ik dit jaar gekost aan medische zaken. Natuurlijk begrijp ik best dat er over zorgkosten en zorgverzekeringen meer te zeggen is, maar het basisidee is toch dat we met z'n allen maandelijks een bedrag betalen en dat degenen die het nodig hebben daarvan profiteren. Voor dat idee van solidariteit ben ik dankbaar. En ik hoop nog veel te kunnen bijdragen en heel weinig te kosten.
Nog een getal: jullie hebben samen mijn caleidoscoop meer dan 25.000 keer bezocht. Heel erg bedankt daarvoor! Het is een onvoorstelbaar aantal blijken van meeleven. 
Bijna is het kerst. Vorig jaar kon ik met kerst bijna geen hap meer door m'n slokdarm geperst krijgen. Nu is dit mijn eerste kerst zonder slokdarm. Het kan verkeren. Gelukkig is het kerstfeest hetzelfde gebleven. En ik ben blij dat ik het feest mee kan vieren. Met iedereen die mij lief is. Dus ook met het kindje Jezus, die later man van smarten is geworden. Over solidariteit en blijken van meeleven gesproken... 

donderdag 4 december 2014

Kiezen en delen

Na m'n slokdarm mis ik nu ook m'n laatste verstandskies... What's next? Er zijn nog wel een paar onderdelen die je ook best kunt missen, maar ik ben nogal behoudend geworden op dat terrein. Ik zal jullie niet vertellen over het getob met m'n gebit deze week. Pijnstillers zijn een groot goed... Ander onderwerp.
Mensen, artsen in het bijzonder, vertellen nooit meteen de hele waarheid. En dat is maar goed ook, want wie zou de hele waarheid aankunnen? Ik niet in ieder geval. Een beetje struisvogelpolitiek kan heel fijn zijn. De laatste twee bezoeken aan het ziekenhuis, waarover ik al eerder vertelde, ben ik weer wat meer op de hoogte gekomen van de waarheid omtrent mijn herstel. Ik hield al rekening met een jaar om weer een beetje bij de mensen te komen, maar door de tweede operatie wegens het lek in een lymfevat, moet ik daar nog een half jaar bij optellen. En een beetje mee-eten en -drinken met de rest van de mensheid... daar moet ik ongeveer twee tot drie jaar voor rekenen, eh... bij leven en welzijn. Ik zit nu op zes maanden, dus dat schiet al aardig op.....
Volgende week ga ik naar een vóórnaam-, dorps- en lotgenoot. Dat schept een band. Dat jullie weten dat ik ook aan lotgenotencontact doe. Dat ik niet ga zitten somberen op de bank over missende delen en lange wachttijden.