donderdag 19 februari 2015

BZN (blog zonder naam)

Ik verveel me nooit en dat is erg fijn. Ik hoef nooit te denken: Wat zal ik nu weer eens doen? En het voordeel van een slecht geheugen is dat er veel tijd gaat zitten in zoeken en (niet) vinden en denken over hoe het ook alweer zat. En ik verbaas me regelmatig over nieuwe dingen. Die natuurlijk al heel oud zijn, maar dat weet ik dan weer niet. En omdat ik me slecht kan concentreren, is de efficiency er ook wel af en doe ik relatief lang over dingen. En tijd is alleen maar tijd en geen geld.
Over geld gesproken. Ik heb nu ruim een jaar niet gewerkt en ga deze maand naar 70% van m'n salaris. Je hoeft geen medelijden te hebben en je hoeft niet meteen een bedrag te storten. Wij gaan het wel redden. Toen ik 24 werd, verdiende ik al meer dan mijn vader, die ruim 30 jaar ouder was dan ik. Dat heeft me de rest van mijn leven, tot nu toe, een gevoel van rijkdom gegeven en een grote mate van tevredenheid met m'n salaris. Daar kan best wat vanaf. Als ik maar een boterham met kaas en een rood wijntje kan blijven betalen en af en toe een pot pindakaas en heel af en toe een patatje mét. Of een kroket. Het huis is afbetaald en de buikpijn is gratis.