Zelfhulpgroeptaal

In toenemende mate bedienen dominees op de kansel zich van wat ik maar even noem “zelfhulpgroeptaal”. Ze hebben het over “samen ontdekken” of “met elkaar zoeken” als het over de preek gaat. Aangezien er tijdens de preek geen enkele interactie mogelijk is, zou ik daar graag van verschoond willen blijven. De preek is eenrichtingsverkeer: de predikant leest of draagt de woorden voor die hij heeft bedacht te zullen spreken. En verder niets. Hij als dienaar van het Woord en wij als luisterende gemeente kunnen alleen bidden en hopen dat die woorden Gods instemming hebben. Dat kan wél samen.