Oewaoewaoewa

Nu ik langzaam wat actiever word, komt er een nieuw soort meeleven op gang. Een aantal lieve mensen wil iets met me gaan dóen. Wandelen, fietsen, museum bezoeken, ergens koffie gaan drinken, 's avonds een wijntje drinken. En, voor zover binnen mijn nog beperkte, maar wel toenemende mogelijkheden, ga ik daar ook graag op in. Het is heel goed om op deze manier wat afstand te nemen van ongemakken en ongemakkelijk gedachten en je te richten op een ander en een leuke activiteit. Zelfs heb ik zo al zangles gekregen van onze (met ons kwartet hebben we een aantal keer zangles gehad) zangjuf. Natuurlijk heet ze alleen zo in de wandelgangen. Daarbuiten is zij zangpedagoge. Van haar zangles, met veel mindfulness, filosofie en "het zelforganiserend karakter van de klank" heb ik genoten. En nu maar elke dag "oewaoewaoewa". Stiekem denk ik dat m'n haperende stemband ook weer langzaam wat actiever wordt. Half november mag ik in het ziekenhuis ook zingen, met een camera in m'n keel. Eens kijken of ik met deze alternatieve talentenjacht in de prijzen val.