M'n slechte korte termijn geheugen, een zekere onhandigheid en een gebrek aan concentratie (alle veroorzaakt door de twee lange narcoses en de vijf roesjes tijdens de opreksessies, en/of een soort PTSS, of misschien van de chemo's?; de meningen daarover lopen uiteen) zorgen voor hilarische toestanden. Heb ik al bijna 35 jaar altijd m'n sleutels in m'n rechter broekzak, heb ik ze ineens twee keer op een morgen niet bij me, terwijl ik de voordeur achter me dichttrek. Gelukkig heeft de buurvrouw ook een sleutel en is ze de hele morgen thuis. Dan weer zit m'n portemonnee niet meer in m'n zak. In een soort paniek overal gezocht. Blijk ik ze enkele seconden voor de vermissing in de werkkast te hebben gelegd. Waarom ook alweer? Ben ik even in de schuur aan het opruimen, lig ik languit over de stofzuiger, word ik drie maal bijna verpletterd door de dichtslaande deur tijdens stormvlagen en kom ik binnen met bloed aan m'n handen.
Vorige week was de arbo-arts weer bijzonder meelevend. Ik ben haar daar zeer dankbaar voor. Ook zij begrijpt gelukkig dat werken heel ver weg is. Ik hoef het niet uit te leggen. Volgende keer kan ze het met een telefoontje af. Nog een paar weken dan is het een jaar.... Helaas vliegt de tijd. Waarheen ook alweer?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Oepsie, wat is en blijft het lastig als je leven zo'n heel ander 'aanzicht' krijgt, ook in je dagelijks doen en laten.... Ga je volgende keer gewoon de stofzuiger uit de weg halen, zodat je er niet nog een keer overheen valt....? Zo zonde, als het je vaker gebeurt.... Of nog beter: ..tip: zing volgende keer de stofzuiger toe: "Stofzuiger, stofzuiger langs de wand, Ga jij nu eens aan de kant....Want Joop is weer bij jou in't pand!!" Wie weet helpt het...zingen....:-S
BeantwoordenVerwijderenHoi Joop,
BeantwoordenVerwijderenVervelend dat je zoveel last heb van de bijwerkingen van de narcose gassen maar in de loop van de tijd zal het zeker beter gaan.
Blijf vooral positief denken dan komt het zeker goed en vertrouw op onze Goede Vader in de hemel