KNO en OPA

Vandaag naar de KNO-arts geweest. Voor m'n stem, die per dag beter wordt, maar ik slik ook een beetje lastig en ben de hele dag in gevecht met slijm, dus dan hoef je die afspraak niet meteen af te bellen. Lekker vroeg (8.15), dan heb je het maar gehad. Eerst een co-assistente met een hele lijst vragen en meteen al in m'n oren, m'n neus en m'n keel gekeken. Van de k, de n en de o wordt dus niets overgeslagen, ook al kom je helemaal niet voor je neus en je oren. Maar goed, ik weet nu wel dat m'n neusschotje scheef staat (nee, ik heb nooit ergens last van...) en dat ik m'n oren maar weer eens moet behandelen met audio-spray. Zij noemde het een propje, maar het betekent dat m'n trommelvlies dichtgesmeerd zit. Nu dacht ik mooi van een heel lastig onderzoek af te komen door te zeggen dat het met m'n stem uitstekend gaat, maar dat ging even zo mooi niet door.
Want even later mocht ik bij de KNO-arts komen. Net als de co-assistente bijzonder aardig en meelevend. En natuurlijk was het onvermijdelijk: een filmpje maken van de stembanden. Niet fijn, maar niet zo dramatisch als een gastroscopie. Camera in je keel, opname starten, klanken nazeggen, intussen kokhalzen, opname klaar. Samen het filmpje bekeken. Ik had nog nooit m'n eigen stembanden gezien, die van een ander trouwens ook niet. Mooi gezicht, maar helaas ... één van de twee doet het niet. En de andere doet z'n razende best om dat te compenseren. Ik heb natuurlijk weer eens geluk gehad, want hij staat weliswaar stil, maar zo'n beetje in het midden, want als hij naar de zijkant was gezakt.... Nu kan ik dus weer aardig praten. En wat ook positief is, dat ik geen pillen hoef te slikken, want er is niets aan te doen. Niet aan de verlamde stemband, niet aan het lastige slikken, niet aan de slijmvorming in m'n keel. En de verwachting voor alledrie: het kan erger worden of het kan beter worden. Over een jaar weten we het en dan kan er misschien, indien nodig, aan de stemband nog iets worden gedaan. Maar niet definitief. Het is een tijdelijke kunstgreep die iedere anderhalf à twee jaar moet worden overgedaan en die het spreken iets gemakkelijker maakt. Maar zingen... met één niet-werkende stemband..... of na een kunstgreep? De arts eindigde wel met een positieve opmerking. Hij vond dat het na twee operaties heel goed met me gaat. Het is altijd een troostende gedachte dat het blijkbaar veel minder goed kan. Of niet soms.....?
Dinsdag gaan we nog iets dieper.

Zaterdag is ons kleinkind aangekomen in Nederland. Zamo. Het was in alle opzichten een feest. Inmiddels is zij ook bij ons thuis geweest. Ook dat was een groot feest. Een lief, vrolijk, slim en bijdehand kind, waar je meteen van houdt! En fotogeniek!