20.000 en 4

Nee, ik kom geen aandacht tekort. Nog steeds komen er dagelijks blijken van medeleven binnen op allerlei manieren. En gisteren is het aantal keren dat mijn blogs zijn gelezen de 20.000 gepasseerd. Dat is toch ongelofelijk! Dank voor jullie meeleven. Dat jullie maar blijven lezen.... dan moeten jullie wel erg gemotiveerd zijn.

Het is hier een beetje "goede tijden, slechte tijden" alhoewel ik van de gelijknamige serie nog nooit iets heb gezien (ik vind het journaal al belastend genoeg...). Bij de goede tijden hoort dat mijn stem de laatste dagen wat beter wordt. Af en toe lijkt het bijna mijn eigen stem. Niet dat ik meteen de kno-arts ga afbellen, maar toch heb ik deze man binnenkort misschien niets meer te vertellen (!). Alhoewel de stem een onberekenbaar kwaad, vol dodelijk venijn kan zijn (Jacobus), kun je er ook nog wel een paar mooie dingen mee doen. Lesgeven bijvoorbeeld of zingen. Wat dat laatste betreft: praten is nog geen zingen. Wél kunnen praten en toch níet kunnen zingen is een reële mogelijkheid. Sommigen van jullie weten misschien dat we met vier vrienden een (zang)kwartet vormen. En je begrijpt wat een plezier we hebben als we aan het oefenen zijn. En hoe leuk het is om af en toe op te treden. Dat we heel goede vrienden zijn, blijkt uit het feit dat de drie anderen zonder mij niet willen zingen. Redenen genoeg om ernaar te verlangen weer te kunnen zingen en er dus alles aan te doen wat in mijn vermogen ligt. Als de kno-arts dan zegt: "Maar meneer, wat komt u dan doen?" Dan zeg ik: "Zal ik eens een liedje voor u zingen?"