Gelukkig volgende week weer naar de afdeling Gastroscopie. Dat Omeprazolletje bleef vanmorgen behoorlijk steken. Tijd om de zaak weer eens flink op te rekken. 11 mm is al niet zoveel en als het daarbinnen nu weer wat krapper wordt.... Ik ben benieuwd hoe lang het duurt, met rekken en weer krimpen, rekken en weer krimpen, voordat de opening definitief 17 mm groot (of klein) is.
Ook gelukkig is dat ik niet meer via internet naar de kerkdiensten hoef te luisteren. Ik viel regelmatig in een diepe slaap. En vooral miste ik mijn broeders en zusters, mede-gelovigen, met daaronder een aantal goede vrienden. Mensen die ook zo hebben meegeleefd en meegebeden de afgelopen maanden. Ik ben dus weer naar de kerk geweest en dat is me heel goed bevallen. Klaarwakker, dat in ieder geval, en fijn om weer met zoveel mensen die me lief zijn, naast Sjanie, te genieten van de woorden van God, het zingen (ja, ik heb meegezongen, met maar één stemband; dat ene octaaf kon ik, nog wat zwakjes klinkend, net aan) en van nog zoveel dingen meer. Het ontbreekt me, letterlijk, nog wat aan zitvlees en daarom duurde het me net iets te lang; een klein uurtje zitten op een houten bank is mooi genoeg. En nee, ik ga natuurlijk niet met een kussentje onder m'n arm ....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten