Het Grote Genieten

Ik moet nu elke dag, die ik nog krijg, genieten. Tenminste als het aan degenen ligt die me dat adviseren en me dat ook van harte gunnen. Ik waardeer hun goedbedoelde bemoeienis en hartelijke meeleven met mij en met mijn leven. Ik ben overigens niet de enige die moet genieten. Ook bijvoorbeeld mensen die met pensioen gaan, moeten nu eindelijk eens gaan genieten. Er rest hen en mij niets anders meer te doen dan te genieten. Het Grote Genieten.
Ik hoop van harte dat dit anderen lukt. Anderen die kanker hadden en moeten vrezen dat dat terugkomt en nadrukkelijk worden geconfronteerd met de eindigheid van het leven, meer dan hun adviseurs. Die heel veel hebben moeten inleveren en allerlei tijdelijke en blijvende ongemakken moeten verdragen, die hoewel meestal onzichtbaar, bijzonder ongemakkelijk zijn.
Maar mij lukt dat niet, dat Grote Genieten. Dat wil niet zeggen dat ik steeds ongelukkig ben. Zeker niet. Er zijn momenten van genieten, van die dingen waarvan wij mensen, Goddank, genieten kunnen, die iedereen kent. Maar er is een dreiging, er zijn donkere wolken, pijnlijke momenten,  er is diepe onrust. Ik denk dat ik Het Grote Genieten uit moet stellen en in het heden leven met grote dank voor het kleine genieten nu. Tot Later.