Ruim op tijd in de Daniël den Hoedkliniek (dan heb je écht kanker) en we waren zelfs eerder aan de beurt dan afgesproken. De arts was een alleraardigste dame die de geschiedenis nog eens herhaalde. Conclusie nog steeds: tumor in de slokdarm en geen zichtbare uitzaaiingen, ook niet in de maag, waarvoor ik nog een extra PET-scan had gehad. De bestralingen worden gedaan in vijf weken, iedere werkdag, dus 25 keer. De gevolgen van de bestralingen worden steeds duidelijker voelbaar, maar er is een flinke range van "je merkt er nauwelijks iets van" tot "je moet aan de sondevoeding". Kort samengevat.
De chemokuren vinden tegelijkertijd plaats, maar daar horen we volgende week dinsdag meer over. Wel zullen de eerste bestraling en de eerste chemokuur op de dezelfde dag plaatsvinden. Dus eerst in Dordt de eerste bestraling en daarna naar Rotterdam voor de eerste chemokuur.
Vier tot zes weken na de laatste bestraling (kun je even een beetje bijkomen) vindt dan de operatie plaats.
De CT-scan bleek niet zoals de arts en wij ook dachten op deze locatie plaats te vinden, maar een half uur nadat we het hoorden, in Dordwijk. Plank gas naar Dordrecht. Daar was ook weer wat verwarring, maar uiteindelijk kwam alles toch nog goed. De scan was bedoeld om mij te positioneren, zodat ik straks in de "Pegasus" op precies dezelfde plek, in precies dezelfde houding kom te liggen. En ook om precies te bepalen welk deel van de slokdarm moet worden bestraald. Na het nodige gezoek naar een ader in beide armen, die niet gevonden werd, kwam de naald in een ader in m'n hand terecht, waarna de contrastvloeistof in mijn lijf kon worden gespoten. Foto's maken terwijl ik een paar slokjes dronk en klaar.Wel nog een paar tatoeages (stipjes). Gratis. En wat ook fijn is: als je kanker hebt, mag je gratis parkeren.
Vooralsnog vinden de eerste bestraling en chemokuur op 11 maart (vandaag over drie weken) plaats en dat vinden wij en ook de arts wel erg lang duren. Zij gaat proberen om dit te vervroegen, maar het schijnt (hoorden we) heel erg druk te zijn. Dus we rekenen er maar niet op. Maar hopen dat er over drie weken nog iets door m'n slokdarm past....
Hopen en bidden en proberen niet af te vallen of liefst aan te komen met een te krappe slokdarm én in een goede conditie blijven, zijn nu de zaken die me mentaal en fysiek bezighouden. Ik heb het er behoorlijk druk mee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Joop,
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je nu zicht hebt op de te komen behandeling! Heel veel sterkte met het voorbereiden op deze heftige tijd en zorg goed voor jezelf... En snoep nog wat van die patatjes ;)
Liefs Ilse
Dank je, Ilse!
VerwijderenEn van de patatjes zal ik genieten. Ik lust er wel pap van en misschien gaat dat ook wel gebeuren....;)
;) dat lijkt me dan weer niet zo smakelijk.
VerwijderenSucces!
Lieve Joop,
BeantwoordenVerwijderenFijn dat wij in deze moeilijke periode met je mee mogen kijken via je blog.
Gelukkig kan er binnenkort dan eindelijk gestart worden met de behandeling. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte en kracht in deze wirwar. Ook al ben je niet in zicht er wordt dagelijks aan je gedacht.
Heel veel liefs Irma
Dank je wel, Irma!!
BeantwoordenVerwijderenJoop, bedankt voor het delen van wat je meemaakt. Het is fijn als je ons zo op de hoogte kunt houden. Als je straks start met de intensieve behandelingen heb je denk ik niet zoveel energie om je verhaal per telefoon te doen en is dit een goed alternatief. Ook kunnen wij "gericht" voor je bidden! (Doe gerust een "oproep" tot gebed, de kracht van het gebed doet Wonderen, weten we uit ervaring!)
BeantwoordenVerwijderenIs om extra aan te sterken speciale drink wat voor jouw? Met indicatie en op voorschrift van een arts kan dat ook vergoed worden. Of is dat een stap te ver?? Joop veel sterkte ook voor Sjanie.
Heleen, dank je!
VerwijderenWe hebben het er zaterdag over.
Moet wel lachen om de manier van schrijven... Gratis tattoe en parkeren... Fijn te lezen dat je je humor nog hebt! Zo moet je er denk ik ook in staan, positief!
BeantwoordenVerwijderenLiefs Jolanda van Otterloo