JC in het MC

Zo, de laatste hobbel voor de behandeling is genomen. In het Erasmus MC (Rotterdam Centrum) op bezoek geweest. Een bijzonder aardige arts, die een half uur de tijd voor ons nam. Dat is behoorlijk lang, dat kan ik je wel vertellen als inmiddels vrij doorgewinterde patiënt. Ik moest haar eerst vertellen wat ik allemaal wist en dat bleek wel zo ongeveer alles te zijn, behalve dan dat waar we voor kwamen, nl. de in en outs van de chemotherapie. Verder gevraagd naar m'n conditie. Nou, die is gewoon goed natuurlijk. Iedere dag zwemmen en fietsen, wandelen, krachttraining op de sportclub en meer van dat soort heldendaden waar ik graag mee voor de dag kom. Nog meten en wegen (186 cm, 80 kg), bloeddruk (prima), naar hart en longen luisteren (klinkt goed, zoals Bach) en nog wat duwen, kloppen, plukken en trekken.

De chemotherapie, daar ging het eigenlijk om. De behandeling blijkt vervroegd te zijn, nl. niet de eerste keer op 11 maart maar op woensdag 5 maart. Eerst radiotherapie in Dordrecht en dan chemotherapie in Rotterdam. De radiotherapie is verder iedere werkdag, vijf weken lang en één keer per week is er dan ook chemotherapie. De chemotherapie is er één van de lichtere soort met minder heftige bijwerkingen, maar het aantal mogelijke bijwerkingen is nog behoorlijk groot en ieder reageert er weer anders op. Het ergste, in mijn ogen, is dat m'n slokdarm tijdelijk dichtslaat (irritatie, opzwelling door de therapie) en dat ik een slangetje in m'n neus krijg dat helemaal naar m'n maag loopt en dat ik dan aan de sondevoeding moet. Ik heb het niet zo op slangetjes in m'n lijf en ook heb ik niks met astronautenvoer.

Het doel van de chemo's is het effect van de bestralingen te vergroten. Zo'n chemo duurt wel een aantal uren (precies hoe lang dat hoor ik nog bij de eerste keer en dat kan ook verschillen per keer, afhankelijk van het effect). Verder was het wel fijn om te horen dat alles gericht is op genezing (geen garanties, dat niet) en dat maakt het vermoedelijk zware traject wel wat gemakkelijker, denk ik.

Verder moest ik nog bloedprikken, want dat was al weer te lang geleden en heb ik vier extra buisjes van mijn bloed (dus naast de gebruikelijke hoeveelheid) ter beschikking van de wetenschap gesteld, iets met DNA en kanker(therapie). En ook nog even een hartfilmpje laten maken.

Volgende week woensdag: It giet oan. Bidden om en hopen op zegen.