Voor de bekommerden

Er zijn lezers van dit blog die denken, dat als ze een week niets nieuws zien verschijnen in Joops caleidoscoop, er van alles aan het fout gaan is. Ik zou zeggen: geen nieuws is goed nieuws. Maar deze geliefde lezers denken daar heel anders over. Zij denken dat als ze maar steeds tegen dat aquarium aan zitten kijken, en er dus geen nieuws is, dat dat slecht nieuws is. Dat ontroert me.
Om deze bekommerden is het dat ik deze keer schrijf. En het wordt natuurlijk een heel positief stukje.

Elke dag probeer ik een soort topprestatie te leveren. Dat begon toen ik net thuis was uit het ziekenhuis met twee trappen op te lopen om naast Sjanie te kunnen slapen, terwijl ik eigenlijk nog maar net heen en weer naar het toilet kon lopen. Nu ben ik al een keer naar de Plus wezen fietsen en twee keer naar De Schoof, en terug natuurlijk, om een boodschapje te doen. Dat was ook grensverleggend. Ik kwam dan ook vrijwel uitgeput thuis. En vanmorgen was ik om zeven uur in het zwembad. Met de auto weliswaar. Fietsen vond ik teveel gevraagd. En ik heb een paar baantjes gezwommen. Allerhartelijkste medezwemmers ontmoet. Heerlijk gedoucht en weer naar huis. Uitgevloerd maar zeer tevreden. Het is allemaal nog geen 144 km, maar een bescheiden begin. Ik geef toe dat een aantal mensen mij heeft gewaarschuwd om toch alsjeblieft goed naar m'n lichaam te luisteren en zo en niet teveel van mezelf te vergen. Maar lieve mensen, van bankhangen word je ook niet beter en ook al doe ik heel erg m'n best, het gaat toch nog maanden duren voor ik weer een klein beetje in de buurt kom van wie ik was, als het niet langer is. Ik heb nog veel meer doelen op korte en op lange termijn en ik ben dankbaar voor wat me lukt. En ik beloof echt dat ik misschien een beetje voorzichtig zal zijn.