maandag 9 juni 2014

Vorderingen en het ziekenhuisleven

(")
De teller staat op 4. Gisteren zijn er weer drie slangen afgekoppeld, dus z'n lichaam functioneert steeds zelfstandiger. "Wanneer mag ik eruit?" had hij de eerste dag na de operatie gevraagd toen de fysiotherapeut langs kwam. Kennelijk miste hij nog de lichaamsuitdrukking waaruit duidelijk zou blijken dat het om een grap ging, want nu moet hij eraan geloven. Gisteren uit bed op een stoel, vandaag een stukje lopen: het gaat, maar niet van harte. Het is pijnlijk en het maakt hem duizelig. Oefenen om weer naar huis te kunnen. Ook het verminderen van de pijnstilling is daarvan onderdeel en het voorzichtig beginnen met eten volgt straks.
Intussen is de zaaldokter(!) met een wondermiddel op de proppen gekomen dat het vastzittende slijm verwijdert. De heesheid wordt door iets anders veroorzaakt; die is er nog steeds. Niet altijd geweest trouwens, want volgens de overlevering heeft hij direct na het ontwaken nog een stukje gezongen. Een psalm op de lippen was mooi geweest, maar bij navraag bleek het eerder om een volksdeuntje te gaan.
Het ziekenhuisleven is nog steeds geen pretje. Hij ligt dan wel alleen op een kamer, maar "op de gang lijkt het wel een verjaardagsfeestje, met al die herriemakende kinderen". Vroeger - in de tijd dat hij aan een liesbreuk werd geopereerd - was dat wel anders. Toen liep je nog enigszins bedeesd door de gangen, bang dat ieder geluid een zieke over het randje zou kunnen helpen. Er loopt vandaag de dag zelfs een zuster rond die enig risico durft te nemen. Zij vraagt steeds of hij z'n paracetamol gewoon kan slikken!? "Ze is zo dom, dat ze het nog een keer rechtstreeks in m'n bloed zou stoppen." Dat blijkt nu juist de oplossing.
Hij hoeft zich niet te vervelen. Dan moet hij weer gewassen, dan heeft hij weer fysiotherapie, dan is het bezoekuur, dan begint er weer iets te piepen, ga zo maar door. Tussendoor slaapt hij, droomt hij, en wordt hij verward weer wakker. De muur aan z'n voeteneinde is omgetoverd tot een prikbord, waaraan jullie kaarten hangen. Bedank!
Met behulp van allerlei apps monitort hij de zon, wind en regen. Die besparen hem stuk voor stuk honderden euro's. De zonnepanelen, windmolen en regenton gaan goed! Binnen vordert het gestaag, buiten gaat het leven in volle vaart door.

1 opmerking:

  1. Duidelijk aan wie je vader iig zijn schrijftalent heeft doorgegeven. Onderhoudend en informatief inkijkje in het ziekenhuis leven en de medische vorderingen van je vader, dank je wel! Veel sterkte en doorzettingsvermogen en een hartelijke groet voor jullie en niet in het minst voor onze hoofdpersoon!

    Sjoerd, Lieneke en kinderen Plomp

    BeantwoordenVerwijderen